Salvo la Fama y la Gloria is een veelzijdig programma met volkse villancico’s, verfijnde cancions en heldhaftige romances. De liederen verhalen onder andere over een priester die alle vrouwen in omgeving probeert te verleiden, over de slag om Granada en over een christelijke man die tegelijkertijd verliefd wordt op drie Moorse meisjes. De muziek is van de hand van componisten als Juan del Encina, Juan de Anchieta, Pedro de Lagarto en Juan de Triana.
Cancionero de Palacio
De basis voor de Latijns-Amerikaanse barokmuziek ligt in de Spaanse renaissance. Veel muziek die werd meegenomen door de zeevaarders kwam uit het Cancionero de Palacio. In dit liedboek van omstreeks 1.500 stonden populaire liederen uit alle lagen van de samenleving in een meerstemmige zetting. Música Temprana laat met een rijke bezetting van zangers, trombones, fluit, vihuelas en harp deze wereld voor even weer tot leven komen.
400 Werken
Pas in het begin van de 20ste eeuw werd het Cancionero de Palacio serieus genomen en als de belangrijkste bron voor profane muziek uit de tijd van Spaanse katholieke koningen beschouwd. In de collectie bevinden zich meer dan 400 polyfone werken. De meeste spreken over de liefde, met heel veel verschillende invalshoeken, geschreven in diverse muzikale stijlen.
Spiegel van de maatschappij
Het boek kan zonder overdrijven worden beschouwd als een spiegel van de toenmalige maatschappij. Dit is mogelijk dankzij de beschrijvingen van de spiritualiteit, de gevoelens en de psychologie van de personages die in de teksten voorkomen, maar ook door het feit dat veel van deze liederen erudiete arrangementen zijn van populaire genres die hun oorsprong buiten het hof hadden.
Een klein deel van het repertoire komt uit het middeleeuwse epos. Het gaat in dit geval om verhalen over ridders en oorlog. Vooral de strijd om Granada, waar de christenen de moren definitief uit Spanje verjaagden, werd veelvuldig bezongen.