Nieuw album: Melancolía

Dit programma bood mij de gelegenheid mij te verdiepen in de interpretatie van het castiliaanse-aragonese liedrepertoire van het einde der middeleeuwen en begin van de renaissance. Dit repertoire heeft mij altijd ontroerd omdat het met weinig woorden en zonder kunstgrepen een hoog poëtisch niveau weet te bereiken. In deze context van melancholie en verlies is de Canto van de Sybille het perfecte kader om een aanhoudende stroom van sombere emoties in te kleuren. Dit syncretische ritueel, dat vorm heeft gekregen in de gestalte van een vrouw is als een voortdurend gebeier van klokken dat de meest akelige apocalyptische beelden oproept. Wanneer ik het lied van de Sybille zing (een personage uit de Griekse mythologie dat, zoals zoveel anderen, door het christendom omgevormd werd om de eigen beeldvorming uit te dragen) herinner ik mij graag dat wij gevormd zijn door vertellingen. Een deel van de kracht van het werk berust op herhaling die, als een mantra, een hypnotische verhaallijn oproept die tot introspectie aanzet en die zich intensiveert dankzij het magische karakter van de modaliteit en de traditie maar wel is aangepast aan de esthetische smaak van onze tijd.